Katika ukingo wa jiji, katika bar iliyojificha kati ya vichochoro, alikaa mlevi aliyejulikana tu kama Jimmy. Kwa miaka mingi, alikuwa amezama katika bahari ya ulevi, akitoroka matatizo yake katika kileo.
Jasho lilimiminika usoni mwake, macho yake yalijaa uchungu. Ngozi yake ilikuwa rangi ya udongo, ikishuhudia usiku usio na mwisho aliotumia mitaani. Wakati baridi ilipofika, alijikunja kwenye kona, akirutetemeka kwa baridi.
Wafadhili walipita bila kumjali, lakini Jimmy hakujali. Alikuwa amedanganya familia yake na marafiki zake, akiwageuza kuwa maadui zake. Sasa alikuwa peke yake ulimwenguni, akiwa na kileo pekee kama mwenzake.
Siku moja, wakati Jimmy alipokuwa akitafuta pesa za unywaji wake unaofuata, aliona kitu chenye kung'aa kwenye gutter. Ilikuwa sarafu ya dhahabu. Kwa mara ya kwanza baada ya muda mrefu, matumaini yalimeta katika moyo wake.
Aliichukua kwa mikono yake inayotetemeka na kukimbia kwenye duka la pawnshop iliyo karibu. Alipouza sarafu hiyo, alipewa pesa za kutosha kununua chakula, nguo mpya, na mahali pa kulala.
Kuwa na pesa kulisababisha uzoefu usio wa kawaida. Jimmy aliona kwamba hakuna mtu aliyemjali wakati alikuwa mlevi. Lakini sasa, wafadhili walimsaidia kuvuka barabara, na hata alipata kazi ya muda.
Polepole, Jimmy alianza kujifungua tena kwa ulimwengu. Alijifunza kuwa hata katika nyakati zake za giza zaidi, kulikuwa na watu waliojali. Na muhimu zaidi, aligundua kwamba alikuwa anajiamini kuliko alivyofikiri hapo awali.
Safari ya Jimmy ya kuelekea kwenye ukombozi ilikuwa ndefu na ngumu, lakini ilikuwa ni safari iliyofaa. Alikuwa amejifunza nguvu ya tumaini, umuhimu wa kujali wengine, na kwamba hakuna aliye mbali sana na wokovu.