Katika moyo wa jiji lenye shughuli nyingi la Medina, uma wa waamini walikusanyika kwenye Msikiti Mtukufu kwa ibada ya pamoja ya Ijumaa. Msikiti huo, uliojengwa na Mtume Muhammad (SAW) mwenyewe, ulijaa utakatifu na heshima.
Waumini walimimina kutoka kila kona ya jiji, wakiwa wamevalia mavazi yao bora ya Ijumaa. Wanaume walijikusanya kwenye ukumbi kuu, safu kwa safu, huku wanawake wakichukua nafasi zao kwenye ukumbi wa pembeni.
Imam al-Bukhari, mmoja wa wasomi wanaoheshimika zaidi wa Uislamu, alisimama mbele ya waamini. Uso wake uliangaza kwa utakatifu; sauti yake ilikuwa na nguvu na ya kupendeza. Alianza kwa kusoma kutoka kwenye Kurani Tukufu, maneno ya Mwenyezi Mungu yakijaza msikiti kwa amani na faraja.
Kisha, Imam aliongoza waamini katika swala ya Ijumaa, kilele cha ibada ya wiki. Waumini walipiga magoti na kusujudu, mioyo yao ikimtukuza Mwenyezi Mungu. Katika sujudo zao, walioahi agano lao kwa Mola wao Mkuu na kuahidi kuwa watatii amri Zake.
Baada ya swala, Imam alitotoa hutuba yenye kuvutia, akiwakumbusha waamini kuhusu umuhimu wa uadilifu, wema, na huruma. Alizungumza juu ya uzuri wa uumbaji wa Mwenyezi Mungu na kuhusu baraka ambazo ametupa. Maneno yake yaligusa mioyo ya waamini, na kuwashawishi kutenda mema zaidi na kusogeza karibu na Mwenyezi Mungu.
Wakati ibada ilipomalizika, waamini waliondoka msikiti wenye mioyo iliyojaa amani na kuridhika. Walibeba nao ukumbusho wa utakatifu wa siku na mafundisho ya Imam, ambayo yangewasaidia katika safari yao ya imani.
Ibada ya Ijumaa ilikuwa zaidi ya ibada tu; ilikuwa fursa kwa jamii nzima ya Kiislamu kuungana, kurekebisha imani yao, na kupokea uongozi wa kiroho. Ilikuwa wakati wa kutafakari, kumshukuru Mwenyezi Mungu, na kujiimarisha katika njia ya haki.