Bagong alamat na kuwento para sa filipino.?

Isang araw, sa isang malayong nayon ng Pilipinas, may isang magsasaka na nagngangalang Juan. Si Juan ay kilala sa kanyang kasipagan at kabutihan sa kanyang kapwa. Isang umaga, habang siya ay nagtatanim ng palay sa kanyang sakahan, biglang may lumapit na isang matandang babae.

Ang matandang babae ay may dalang isang malaking takip ng kaldero. "Juan, mayroon akong isang mahiwagang kaldero na ibibigay sa'yo," sabi ng matandang babae. "Ang kalderong ito ay may kakayahan na magluto ng anumang pagkain na iyong nais. Ngunit may isa lamang kondisyon: hindi mo ito pwedeng ibenta o ipahiram sa iba."

Si Juan ay tuwang-tuwa sa regalo ng matandang babae at agad niyang tinanggap ang kaldero. Nang gabing iyon, nagluto si Juan ng kanyang paboritong adobo gamit ang mahiwagang kaldero. Sa kanyang pagkamangha, ang adobo ay sobrang sarap at lasang hindi niya pa nararanasan.

Nang sumunod na araw, nagtungo si Juan sa palengke upang ipagyabang ang kanyang mahiwagang kaldero. Ngunit, sa kanyang paglalakad, may isang pulubi na lumapit sa kanya at humingi ng tulong. "Juan, mayroon akong dalawang anak na nagugutom. Pwede mo ba akong bigyan ng pagkain?" sabi ng pulubi.

Si Juan ay naawa sa pulubi at nag-isip ng paraan kung paano niya matutulungan ito. Naisip niya na gamitin ang mahiwagang kaldero upang magluto ng masasarap na pagkain para sa pulubi at ang kanyang pamilya. Sa tulong ng kaldero, nagluto si Juan ng maraming pagkain at ibinahagi ito sa pulubi.

Nang malaman ng mga tao sa nayon ang kabutihan ni Juan, nagsidatingan sila sa kanyang tahanan upang humingi ng tulong. Sa bawat hiling ng mga tao, ginamit ni Juan ang mahiwagang kaldero upang magluto ng sapat na pagkain para sa lahat. Sa pamamagitan ng kaldero, natulungan ni Juan ang mga mahihirap at nagawa niyang ibahagi ang kanyang biyaya sa iba.

Ngunit, isang araw, may isang mapanakop na hari na narinig ang tungkol sa mahiwagang kaldero ni Juan. Naisip niya na ang kaldero ay magiging malaking tulong sa kanyang kaharian. Kaya't pinilit ng hari si Juan na ibigay sa kanya ang kaldero. Ngunit, alam ni Juan na hindi niya pwedeng ipahiram o ibenta ang kaldero, kaya't tumanggi siya.

Nagalit ang hari at sinabing, "Kung hindi mo ibibigay sa akin ang kaldero, ipapakulong kita!" Ngunit si Juan ay matapang at hindi nagpatinag. Sa halip na sumuko, nag-isip siya ng paraan upang mapanatili ang kaldero sa kanyang pag-aari.

Sa tulong ng mga kapitbahay, nagtago si Juan at ang kaldero sa isang malayong kweba. Sa loob ng kweba, nagpatayo si Juan ng isang maliit na tindahan kung saan siya nagluto at nagbenta ng masasarap na pagkain gamit ang kaldero. Sa pamamagitan ng tindahan, nakapagpatuloy si Juan na tumulong sa mga nangangailangan sa kanilang nayon.

Sa paglipas ng panahon, ang tindahan ni Juan ay naging kilala sa buong bansa. Maraming tao ang nagpupunta sa kanilang nayon upang matikman ang mga espesyal na lutuin ni Juan. Sa bawat pagkain na ibinibigay niya, patuloy na lumal